Edwin Smits

Edwin Smits, Oss, 1972

Met twintig jaar ervaring als theatertechnicus op zak, bedacht ik me dat ik niet tot mijn 70ste met kabels en lampen wilde sjouwen. Leuk werk, maar ooit vind mijn rug het welletjes. Ik ga fotograaf worden! Maar hoe kan ik me onderscheiden van die miljoen andere fotografen in Nederland? Ik weet iets van licht, helpt dat?

Ik kocht een paar flitsers en irriteerde vrienden en familie al snel door hen als onderwerp te gebruiken. Flits, flits, flits! Dat moest anders. Per ongeluk flitste ik een paard in het gezicht. Die bleek daar geen moeite mee te hebben.

Zo werd ik vrienden met een kudde Konikspaarden. Door vaak naar ze toe te gaan leerde ik hun verschillende persoonlijkheden kennen. Vriendelijke, eigenwijze dieren aan de oever van de Waal. Na paarden volgden er schapen en een geit, een walrus, wat zeeleeuwen en vele anderen.