Karl Hammer

Over de kunst

KLASSIEKE SCHILDERIJ ONTMOET MODERNE FOTOGRAFIE

Kleuren en licht

In het verleden beschouwde de kunstwereld het gebruik van kleur vaak als “niet artistiek” (zwart-wit was de norm) maar dat veranderde in de jaren ’70 dankzij kunstfotograaf William Eggleston en zijn ‘New Color Photography’. Karl laat zijn kleuren vaak zweven tussen fotorealistisch en surrealistisch. Het is opmerkelijk dat, hoewel Karl net als andere professionele fotografen digitale postproductie toepast, hij dit tot een minimum beperkt. Zoals hij zelf uitlegt; “Ik gebruik bijvoorbeeld geen high-pass filtering omdat dat de huid van de modellen een onnatuurlijke uitstraling zou geven. In plaats daarvan gebruikte ik soms een lichte Gaussiaanse vervaging om het personage in de opname minder haarscherp te maken, alsof het iets uit van focus zoals het eruit zou zien in een schilderij.” Karl wil dat mensen eruit zien als mensen, niet van poppen (hoewel hij mooie make-up wel op prijs stelt). Dit geeft zijn werk een documentaire stijl, hoewel elke kunstfoto in feite geënsceneerd en geregisseerd is, waardoor een samensmelting ontstaat tussen hyperrealisme en wat de beroemde Nederlandse schilder Carel Willink omschreef als imaginair realisme (uit de verbeelding geconcipieerde realiteit). Het zal voor de meeste waarnemers duidelijk zijn dat Karl sterk neigt naar de Romantiek. De manier waarop Karl veelvuldig licht en schaduw gebruikt, is vergelijkbaar met de stijl van de oude meesterschilders, met name Rembrandt en Caravaggio. Hiervoor ‘klei’ hij de personages in het shot praktisch, met schouders, heupen of buikspieren die precies het juiste licht vangen en een haarlok strategisch gepositioneerd om het oog van het model niet te verdoezelen. Als je naar de jonge man in het kunstwerk hieronder kijkt, zie je dat de rechterarm net wijd van het lichaam is om wat licht door te laten, net als de linkerarm (anders zouden het slechts schaduwplekken zijn). De kop is centimeter nauwkeurig gekanteld en gedraaid. Natuurlijk zou de toevallige toeschouwer het nooit weten, maar de kunstprofessionals erkennen het meesterschap. Portrait Historie

Veel van Karls werk, zoals Cupid Rising en Eros, kan worden bestempeld als “Portrait Historié”, de afbeelding van mensen als bijbelse, mythologische of historische personages, ontstaan ​​in Nederland in de latere 16e eeuw.

De Nederlandse kunstcurator Marcel Salome van Salome Artventure zegt over Karl: “Als curator van Dreamscapes ben ik altijd op zoek naar nieuwe kunst en kwam ik de kunstfotografie van Karl Hammer tegen. Zijn kunstwerken intrigeren vanwege de sfeer die hij in zijn werk weet te creëren, maar ook door hun verhalende kwaliteiten. De vaak mooie mannelijke en vrouwelijke modellen leiden je af van verborgen boodschappen in het werk die de kijker bij de eerste bezichtiging vaak niet begrijpt.” Kijken naar Karl’s kunst is inderdaad niet altijd hetzelfde als Karl’s kunst zien. Elk werk kan op verschillende manieren worden bekeken terwijl je nieuwe details ontdekt. Karl brengt verhalen en zelfs subplots over door het gebruik van kleur, symbolen of gewoon de pose van een model (zoals het uiten van schaamte en vernedering in het kunstwerk “Ginger”). Hij behandelt sociale kwesties zoals gerechtelijke dwalingen in zijn veelgeprezen kunstwerk “Amnesty International”. Op andere momenten lijkt zijn gethematiseerde kunstwerk slechts een portret, maar bij nader inzien toont het bijvoorbeeld existentiële eenzaamheid zoals te zien in het kunstwerk “Liebestod”. Het is daarom belangrijk om de extra lagen te vinden die Karl in zijn werk legt.

Fotobewerking Als Karl de perfecte set niet kan vinden om het kunstwerk te maken dat hij wil, maakt hij het gewoon. Vervolgens verkent hij locaties en combineert dit met specifieke rekwisieten, soms opgenomen in macro, en modellen met behulp van fotobewerkingstools. Niet dat dit zijn leven er veel makkelijker op maakt want er is nog veel werk aan de winkel. In al deze gevallen moeten de belichting en het perspectief (hoek) precies goed zijn, niet alleen voor de set op locatie, maar ook voor elk rekwisiet en model, die bij elkaar moeten passen. En als dat eindelijk klaar is, begint het harde werk aan het bewerken van foto’s, het combineren van alle verschillende elementen.

Karl nodigt zijn fans uit voor een prachtige reis door zijn kunst en wil dat zijn fans een open geest hebben en niet wordt verteld hoe ze een kunstwerk moeten interpreteren. Misschien is het het beste te omschrijven in de woorden van David Bowie en Toni Visconti:

“Elke grote kunstenaar wil dat je een stapje terug doet en naar het werk kijkt om het te analyseren en er dingen uit te voelen (…) Het idee van kunst is om je eigen verbeeldingskracht te stimuleren.” (David Bowie, de laatste vijf jaar)